Η επικρατούσα κατάσταση έγινε σύνηθες φαινόμενο να χαρακτηρίζεται απαράδεκτη ως ένα γραφικό σημείο αναφοράς των σχολιαστών για περιγραφή της συνέχισης του εγκλήματος που διαπράχθηκε στο νησί. Η κατάσταση ήταν όντως απαράδεκτη αλλά η έννοια της λέξης στόχευε στην μη ανοχή της αδικίας και της ύβρης, υπερθεματίζοντας το χρέος της μνήμης και του αγώνα. Σήμερα τα ευτράπελα της εποχής είναι πολύ μεγάλα για να κρύψουν την ασχήμια τους πίσω από 10 γράμματα.
Μάθαμε να ζούμε σε μια εικονική ζωή όπου η καλοπέραση σκιάσε την κατάντια της και αυτήν στοχοποιούμε όταν αραιά και που η συνείδηση μας συγκλονίζεται και ξυπνά. Το συνειδησιακό μας πρόβλημα ξεπεράστηκε καταλογίζοντας την ευθύνη στην κατάντια όχι γιατί μας ταλαιπωρεί αλλά επειδή υπάρχει. Χρειαστήκαμε να ακούσουμε και να δούμε έναν Ολγκατς για να θυμηθούμε την ωμή πραγματικότητα που ζήσαμε και βιώνουμε. Ευκαιριακά πάντα γιατί λίγο μετά μας πήρε ο ύπνος και συνεχίζουμε ακλόνητοι να σφυράμε αδιάφορα μέχρι να μας ταρακουνήσει κάτι πιο δυνατό.
Αυτοί που επιδιώκουν να θέσουν ένα τέλος στην κατάντια μας φαίνεται να ακολουθούν το ίδιο μοντέλο όπου το πρόβλημα ενοχλεί επειδή υπάρχει και πρέπει απλά να φύγει από τη μέση . Δεν εξηγούνται αλλιώς όλα τα ατοπήματα της πολιτικής ελιτ του τόπου όταν επιφανειακά και σε τίτλους παρουσιάζουν τις προθέσεις τους . Συζητήσεις γίνονται μέχρι και για εγγυητικά επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας ως το κατά πόσο θα είναι αποδεκτά η όχι, η παιδεία αποεθνικοποιείται, η Ε.Φ διαμελίζεται, οι έποικοι νομιμοποιούνται, η εκκλησία μας λεν ότι δεν έχει θέση, οι πρόσφυγες αφήνονται να νομίζουν πως θα λυτρωθούν με αποζημιώσεις ανταλλαγές η πωλήσεις των περιουσιών τους , οι αγνοούμενοι χάθηκαν, πρώην μουζαχίντ γίνονται εκ περιτροπής αποδεκτοί για να μας κυβερνήσουν, Μας λένε ότι φταίμε, μας είπαν χίλια δύο φτάνει το αγκάθι που μας επιβαρύνει να εξαφανιστεί μια και καλή.
Θλίβομαι, το πρόβλημα έχει μετατραπεί από πόνο σε δυσφορία , δυστυχώς για να ξυπνήσει η συνείδηση μας και να προαισθανθούμε το κακό που έρχεται πρέπει πρώτα να το ζήσουμε. ΄Όταν σε εκείνο το δευτερόλεπτο συνειδησιακής ενοχής κατανοήσουμε τι επήλθε αυτό θα στεριώνει στο μέλλον μας. Επανερχόμενος λοιπόν στο παρόν και τολμώντας να επαναπροσδιορίσω την έννοια της «απαράδεκτης» λέξης των περασμένων δεκαετιών, θα της χάριζα την ονομασία δυσβάστακτη και ανυπόφορη γιατί έτσι κατήντησε πλέον η καθημερινότητα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου