Να δηλώσω εξαρχής πως δεν ψηφίζω στην Αθήνα, επομένως τα όσα σχολιάζω πιο κάτω αποτελούν τη ματιά ενός καλοπροαίρετου ανεξάρτητου παρατηρητή, που δεν τάσσεται υπέρ ή κατά κάποιου υποψηφίου δημάρχου Αθηναίων.
Η υποψηφιότητα Καμίνη δεν βαδίζει καλά. Όλες οι δημοσκοπήσεις την εμφανίζουν να κινείται σε ρηχά νερά, κάτι που προκαλεί εκ πρώτης ιδιαίτερη εντύπωση καθώς ο νυν Δήμαρχος, Νικήτας Κακλαμάνης δεν έχει να επιδείξει έργο τέτοιο που να τον καθιστά ακλόνητο φαβορί για τον δημαρχιακό θώκο. Ακόμα και ο απολογισμός του, που όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις καλλωπίζει την πραγματικότητα, δεν δείχνει κάποια ουσιαστική αλλαγή του δήμου την περίοδο 2007-2010. Και αν μάλιστα δεν έγιναν οι απαραίτητες ριζικές τομές αυτή την περίοδο, καταλαβαίνετε πως θα είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να γίνουν στην επόμενη δημαρχιακή θητεία. Βλέπετε, η δεύτερη θητεία θα είναι κατά 99% η τελευταία του Νικήτα Κακλαμάνη στο δήμο Αθηναίων. Ιστορικά, κανένας σύγχρονος πολιτικός, όσο πετυχημένος και αν ήταν, δεν διατήρησε το αξίωμα του δημάρχου Αθηναίων πάνω από 7-8 συνεχόμενα χρόνια. Επομένως, αν ο κ. Κακλαμάνης δεν προτίθεται να συνταξιοδοτηθεί πολιτικά, πρέπει τα επόμενα 1-2 χρόνια να προετοιμάσει και να πραγματοποιήσει την επάνοδό του στην κεντρική πολιτική σκηνή. Πράγμα που χονδρικά και σε απλά ελληνικά σημαίνει πως δεν υπάρχει χρόνος εκ μέρους του για "ριζική μεταμόρφωση" της Αθήνας.
Παρόλα αυτά, η υποψηφιότητα Καμίνη, όπως είπα και πιο πάνω, δεν βαδίζει καλά, παρότι η Αθήνα στις περσινές βουλευτικές εκλογές βάφτηκε πράσινη μετά από πολλά πολλά χρόνια. Κατά την άποψή μου οι λόγοι είναι αρκετοί, άλλοι γνωστοί, άλλοι όχι και τόσο. Στα γνωστά είναι η αποχή και αποστασιοποίηση του παλιού ΠΑΣΟΚ που δεν δέχεται τον εξωπασοκικό Καμίνη και σίγουρα δεν δίνει αγώνα για πάρτη του, ασχέτως αν ο Μιχάλης Καρχιμάκης πασχίζει να κινητοποιήσει τον κομματικό κορμό. Επιπλέον, η έλλειψη αναγνωρισιμότητας και το πολιτισμένο του χαρακτήρα του (κάποιοι τον θεωρούν απόμακρο) αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες. Ακόμα, τα μέσα ενημέρωσης δεν έχουν κάνει κάποια τρομερή διαφήμιση στον κ. Καμίνη επιλέγοντας μάλλον να κρατήσουν ίσες αποστάσεις από τους δυο επικρατέστερους υποψηφίους.
Πιστεύω όμως ότι άλλες είναι οι πιο σημαντικές αιτίες που κρατούν χαμηλά τον κ. Καμίνη, λιγότερο γνωστές, αλλά σαφώς εμφανείς.
Καταρχήν παραμένει στο επίκεντρο της δημοσιότητας η κυβερνητική πολιτική, οι σκέψεις της κυβέρνησης για νέα μέτρα και φόρους και οι δράσεις της για τις "μεγάλες" επενδύσεις. Κακώς! Η κυβέρνηση θα έπρεπε να ρίξει τεχνηέντως τους τόνους ώστε να αλλάξει το πεδίο ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης, με έμφαση στην αντιπαράθεση υποψηφίων στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
Επιπλέον, ο Γιώργος Καμίνης στηρίζεται από ένα επιτελείο που εμφανέστατα δεν διαθέτει επαρκή εμπειρία και δεν υλοποιεί μια ξεκάθαρη-εύπεπτη-κατανοητή επικοινωνιακή καμπάνια. Στην συγκεκριμένη περίπτωση και με τόσο τρομερό χάσμα στο κεφάλαιο "αναγνωρισιμότητα" ακόμα και λίγο σκληρό ροκ θα μπορούσε να βοηθήσει, αν και γνωρίζω πως προς τιμήν του ο Γιώργος Καμίνης δεν θα παίξει τέτοια μπάλα. Βέβαια δεν αναφέρομαι σε ροκ αλά Λαλιώτη, αλλά στο ελάχιστο δυνατό ροκ που θα υποδείκνυε τους λόγους για τους οποίους ο αντίπαλος του έχει αποκτήσει ένα σωρό παρατσούκλια, διόλου κολακευτικά. Στα λάθη του επιτελείου του κ. Καμίνη καταλογίζω και την αδιαφορία που έχει επιδείξει για τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Προφανώς μελέτησαν επιφανειακά ή καθόλου το μεγάλο κατόρθωμα του Μπάρακ Ομπάμα, που πέτυχε να αξιοποιήσει στο έπακρο τα σύγχρονα-δωρεάν-άφθονα-δημοκρατικά μέσα δικτύωσης.
Επιπρόσθετα, υποπτεύομαι ότι η βοήθεια που έχει δεχθεί στην προεκλογική του εκστρατεία από τους Οικολόγους Πράσινους και την Δημοκρατική Αριστερά δεν είναι αρκετή, όχι γιατί δεν υπήρχε σχετική επιθυμία, αλλά γιατί είναι ακόμα περιορισμένα τα όρια της δραστηριοποίησης και κινητικότητας των δυο αυτών κομμάτων (μιλάμε για νίκη στις εκλογές και όχι απλά για μια "εξαιρετική" παρουσία). Και μπορεί να ακούμε διάφορες κορώνες, αλλά η ουσία είναι διαφορετική.
Δεν πρέπει ακόμα να ξεχνάμε πως όσοι διαμένουν στο κέντρο της Αθήνας και ειδικά στο 4ο, 5ο και 6ο διαμέρισμα, φαίνεται πως εκλύονται (σε σημαντικό βαθμό) όχι από αυτούς που διαθέτουν ένα συνεκτικό όραμα για το σύνολο της πόλης και των κατοίκων, αλλά από όσους μπορούν να "αντιμετωπίσουν" το ζήτημα των μεταναστών. Εδώ ο κ. Καμίνης δεν έχει καταφέρει να κάνει τη διαφορά και να κερδίσει πόντους, μιλώντας ξεκάθαρα, δίδοντας εγγυήσεις για την ειρηνική συμβίωση ημεδαπών και αλλοδαπών.
Επιπλέον, είναι γεγονός πως στο δήμο της Αθήνας ψηφίζουν μαζικά οι κάτοικοι Εκάλης και λοιπών βορειονότιων προαστίων, συνήθως συντηρητικών πεποιθήσεων, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη στρέβλωση του αποτελέσματος.
Τέλος, το μνημόνιο -που όλα τα σκεπάζει και όλα τα ρημάζει- έχει ρίξει βαρύ το πέπλο του και στις δημοτικές-περιφερειακές εκλογές. Θύμα αυτού κινδυνεύει να καταστεί ο κ. Καμίνης, που παρότι καλείται να διαχειριστεί την καθημερινότητα όσων ζουν και εργάζονται στην Αθήνα, θα πρέπει -δυστυχώς- πρώτα να απολογηθεί για τα μέτρα της τρόικας. Αυτό φοβάμαι ότι θα έχει μεγάλες επιπτώσεις στο δεύτερο γύρο, καθώς ενδέχεται πολλοί πολίτες να επιλέξουν την αποχή, παρά την στήριξη του ενός ή του άλλου υποψηφίου. Και σε αυτές τις περιπτώσεις κερδίζει αυτός που έχει το προβάδισμα της πρώτης Κυριακής.
Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και άλλοι λόγοι για τους οποίους δεν βαδίζει όπως πρέπει η υποψηφιότητα Καμίνη. Σίγουρα σε αυτούς συγκαταλέγεται και το προφίλ του Νικήτα Κακλαμάνη, που δεν αφήνει ασυγκίνητο ένα μεγάλο μερίδιο της κοινής γνώμης.
Δεν έχω σκοπό να καταχωρίσω όλες τις πιθανές αιτίες αργού βηματισμού της υποψηφιότητας, ούτε μπορώ να προδικάσω το τελικό αποτελέσμα. Ένα σκάνδαλο, μια κινητοποίηση της τελευταίας στιγμής, μια τηλεοπτική αναμέτρηση, μια στήριξη από άλλα κόμματα, μια αλλαγή στην επικοινωνιακή τακτική ενδέχεται να αλλάξει τα δεδομένα.
Απλά μια τελευταία παρατήρηση: Κατά την ταπεινή μου άποψη, η μεγάλη νίκη του Γιώργου Καμίνη θα ήταν να κατέβει στις εκλογές μόνο με τη στήριξη κομμάτων εκτός ΠΑΣΟΚ (Δημ.Αρ., Οικ. Πράσινους, Δράση και όποιους άλλους). Με το 15-20% που εκτιμώ ότι θα έπαιρνε θα ήταν ο απόλυτος ρυθμιστής των εξελίξεων και γιατί όχι θα μπορούσε να περάσει στο δεύτερο γύρο. Τότε θα έβαζε δυνατά πλώρη για τον δημαρχιακό θώκο, ενδεχομένως στις 14 του Νοέμβρη, σίγουρα στις εκλογές του 2013. Νομίζω ότι επέλεξε λάθος τις συμμαχίες του και στάθμισε λάθος τη σημερινή δυναμική της κυβερνώσας παράταξης.
Εν πάση περιπτώσει, μια απλή πολιτική ανάλυση επιχειρώ. Μπορεί σωστή, μπορεί λάθος. Καλή επιτυχία σε όλους τους υποψηφίους και πάνω από όλα καλό κουράγιο στην Αθήνα. Το χρειάζεται περισσότερο από ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου