Καμίνης..., όπως Λιαντίνης...

Της Τζένης Κ.
Αυτό το απόκοσμο βλέμμα, ο αχνός τόνος της φωνής, η πλούσια καστανή κόμη που με δυσκολία υπάκουε στην πολεοδομία της χωρίστρας και η ποιητική αιδημοσύνη στο χαμόγελο… μου ήταν από την αρχή ελαφρώς οικεία. «Ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Γιώργος Καμίνης είναι ο Γιώργος Καμίνης της διπλανής πόρτας… ασχέτως που εγώ μένω στο βαθύ Πετράλωνο» έλεγα μέσα μου και αιτιολογούσα όπως- όπως τη μετέωρη αίσθηση ντεζά- βυ που με επισκεπτόταν κάθε φορά που τον πετύχαινα σε πάνελ ή παράθυρο… Μέχρι που ένα βράδυ, παρακολουθώντας τα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης, μου ανέβηκε στο στόμα μια προειδοποίηση –να το πω- , προφητεία –να το πω-, συμπαντικό μήνυμα του οποίου έγινα άθελά μου δίαυλος -να το πω-…
Πάντως το είπα: «Μετά τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ πρέπει να τοποθετήσει φρουρές σε όλα τα όρη της Αττικής. Μπορεί και της υπόλοιπης Ελλάδας». Η παρέα μου με κοίταξε εμβρόντητη κι όλοι έσπευσαν να μου βάλουν νερό στο ποτήρι και να τσεκάρουν την απαντητικότητά μου προς το περιβάλλον ζητώντας μου να ακουμπήσω τη μύτη μου με το δείχτη, να μετρήσω 10-10 ως το εκατό και να απαντήσω στο ερώτημα «ποιον έχουμε υπουργό Οικονομικών». (Ατυχής η τελευταία ερώτηση ασφαλείας, δεδομένου ότι το Γιώργο Παπακωνσταντίνου και με εγκεφαλικό ακόμα, δεν πρόκειται να τον ξεχάσω). Τους καθησύχασα αναλύοντας περαιτέρω την προηγούμενη ρηξικέλευθη φράση. «Βρε κουκί ήτανε κι έσκασε; Αυτός είναι φτυστός ο Λιαντίνης»…
Πέντε λεπτά αργότερα, βρισκόμασταν όλοι πάνω από το pc και αναζητούσαμε εικόνες από τα ηνωμένα αρχεία φωτογραφιών του Google…Αποτέλεσμα; Η διπλή ζωή της Βερόνικα… Έχανε η μάνα του Λιαντίνη τον Καμίνη της κι η μάνα του Καμίνη το Λιαντίνη της. Τους γνωρίσαμε κι από την όψη κι από την κόψη. Ίδιο ύψος, ίδιο βάρος, ίδια χρώματα, ίδια μάτια, ίδια φρύδια, ίδια καστανά μαλλιά. Και οι δυο Καθηγητές. Ο ένας Συνταγματικού Δικαίου, ο άλλος Φιλοσοφίας. Ο ένας από χρόνια χαμένος στο βουνό. Ο άλλος από το Σεπτέμβρη και μετά ανεβαίνει το βουνό της υποψηφιότητάς του με το σταυρό στον ώμο. Πρόκειται για μια εντελώς συμπτωματική ομοιότητα, θα πείτε… Όμως εγώ το καθήκον μου το έκανα. Την ειδοποίησή μου την έριξα. Αν τυχόν μετά τις εκλογές ψάχνουμε και το δεύτερο Καθηγητή στα σπήλαια και στις χαράδρες των ορέων, αμαρτία δε θα έχω…
Υ.Γ. 1 Η διαπίστωση της ομοιότητας του Καμίνη με το Λαντίνη, άνοιξε και μια ακόμα δίοδο στο νου ενός άλλου μέλους της παρέας ο οποίος υποστήριξε ότι και ο Λιαντίνης και ο Καμίνης μοιάζουν πολύ με τον κουστουριτσικό ηθοποιό Μίκι Μανόλοβιτς… Αυτό το καλούπι δεν έσπασε αμέσως φαίνεται…
Πηγή:Το Ποντίκι

http://kontiloforos.blogspot.com/2010/11/blog-post_9702.html